ՏԱՐՕՐԻՆԱԿ ԶԳԱՑՈՒՄ

Սարառում եմ լոկ այն մտքից,

Որ կարող է քեզ կորցնեմ,

Որ  կարող է դու հեռանաս,

Ու հավիտյան ինձ մոռանաս:

Զմայլվում եմ ամեն անգամ,

Երբ նայում եմ քո հայացքին,

Երբ նայում եմ քո աչքերին,

Սերն է տիրում իմ խենթ սրտին:

Վախենում եմ լոկ այն մտքից,

Որ կարող է քեզ մոռանամ,

Որ կարող է ինքս հեռանամ,

Ու իմ սերը ինքս ուրանամ:

Հմայվում եմ քո բառերից,

Կախարդական քո վարսերից,

Քո վեհ, մաքուր անբիծ հոգուց,

Ու կախարդիչ ու նուրբ սիրուց:

Սարառում եմ ու զմայլվում,

Վախենում եմ ու հմայվում,

Ի՞նչ զգացում է սա մինչ օրս,

Հասկանալ չեմ կարողանում: