ՀԱՅԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ

Ապրած կյանքի շխարշի տակ
Փորձություններ են թաքնված,
Ինչպես նաև բազում հուշեր
Տարիներից մեզ մնացած:
Փորձություններ պատվով անցած,
Փորձություններ կյանքին պարտված,
Տխուր, ուրախ ակնթարթներ
Արդյունքում մեզ հուշ մնացած:
Անցած օրեր փոթորկալից,
Բյուր նվերներ ապրած կյանքից,
Եվ կորուստներ մեզ պատահած
Բյուր կորուստներ սխալներից:
Սխալ քայլեր ճանապարհին,
Սայթաքումներ պատահական,
Եվ պայթյուններ ինչպես ական
Սայթաքումից պատահական:
Հաղթանակներ բազում-բազում,
Այն ճիշտ անցած ակնթարթից,
Որը անցել ենք պայքարով,
Փոթորիկներին հաղթելով:
Բայց եղել են փոթորիկներ,
Որոնց հաղթելն անհնար էր,
Դեմ ենք ելել մարտնչելու,
Սակայն ապրել պարտություններ:
Պարտություններ, որ կոտրել են,
Պարտություններ, որ կոփել են,
Սովորեցրել ու օգնել են
Կյանքը անցնել հպարտորեն:
Հպարտություն, որ մեզ նվեր
Կյանքն է տվել, որպես պարգև,
Պարգևատրումն այդ ստացել ենք,
Որովհետեվ չենք ընկճվել:
Չենք ընկճվել պարտությունից,
Պարտության դեմ պայքարել ենք,
Պայքարում այդ մենք մերթ ընդ մերթ
Պարտությունն հաղթահարել ենք:
Հաղթահարել ենք հաղթանակով,
Կյանքին, բախտին և ամենքին,
Պատմությունը մեր կերտել ենք
Պատմությանը հենց հաղթելով:
Սակայն հիմա չենք վարանում,
Պատմությունն ենք մեր կործանում,
Միասնական ազգ լինելով
Միասնական քայլ չենք անում:
Մոռանում ենք ու անտեսում
Ամեն ինչն ու ամենքին,
Եվ չգիտես ինչու միայն
Փնտրում ենք լոկ մի անհատի:
Նրան տալիս <լիդեռի> կոչում,
Առաջնորդ ենք նրան կանչում,
Մոռանալով մեր անցյալը,
Երբ մենք էինք մեզ ղեկավարում:
Չունեինք անհատ անձի կարիք,
Ունեինք անկախ անձի կերպար,
Ղեկավար էինք մենք մեզ ընտրում,
Ով իր կյանքն էր մեզ նվիրում:
Հիմա գնում ենք ընտրության,
Ղեկավար ենք մեկին կարգում,
Ով մեր ձեռքի կեղտն էլ չարժի,
Բայց մեր կյանքն է մեզնից խլում:
Մոռանում ենք մենք այն փաստը,
Որ պատմություն ունենք կերտած,
Եվ պատմության խոր էջերում
Մենք մեր հետքը ունենք թողած:
Այսքան երկար- բարակ գրում,
Ի՞նչ եմ ազգիս ասել ուզում,
Խելք հավաքեք, ոտքի ելեք,
Հայաստանը մի ուրացեք:
Մի լքեք ձեր տուն հայրենի,
Օտարը ձեզ չի փրկելու,
Թե թևաթափ եղած փաղչեք
Ոչ ոք ձեզ կյանք չի նվիրի:
Աշխարհի համար դուք միշտ օտար եք,
Օտարի գիրկը սառն է Ձեզ համար,
Երկրի տերերը միմիայն դուք եք,
Դուք եք տերերը Ձեր ընտանիքի:
Ազգ կամ ընտանիք հոմանիշ բառեր,
Սերտորեն կապված մեծ հայերենում,
Իսկ այդ բառերի վեհ ջերմությունը
Չեք զգա դուք երբեք օտարի գրկում:
Օտարն օտար է` օտարաստանում,
Մենք պետք է ապրեք մեր Հայաստանում,
Եվ չմոռանալով մեր պատմությունը,
Պետք է ճիշտ ապրենք դժվար օրերում:
Դժվարություններ միշտ կան, կլինեն,
Բայց անկախություն դժվար ձեռք բերած,
Եվ դժվարությամբ անկախացած ազգ
Դժվար թե լինի մի երկրորդ անգամ:
Հիմա մենք ունենք մի անկախություն
Մի անկախություն չգնահատած,
Բայց արդյո՞ք դա պատիվ է բերում
Մեր ազգին կյանքում միշտ հպարտ ապրած:
ԻՄ ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ դու ինձ լավ լսիր,
Ես փորձում եմ Քեզ օգնության կանչել,
Օգնիր մեզ ապրել ՎԵՀ Հայաստանում,
Եվ հպարտանալ ԱԶԳՈՎ աշխարհում:
Ինձ հիմա պետք է Քո ՕԳՆՈՒԹՅՈՒՆ,
Որպեսզի մի նոր պատմություն կերտեմ,
Պատմություն, որով ԴԱՐԵՐ ԿՇՐՋԵՄ
Հայի անունը բարձր պահելով...