Ինչու՞սիրել, եթե գիտես չես սիրվելու,
Կամ երազել, եթե գիտես երազանքիդ չես հասնելու,
Ինչու՞ սպասել, եթե գիտես որ չեն գալու,Ինչու՞ թակել, եթե գիտես չեն բացելու,
Ինչու՞ խոսել, եթե գիտես չեն լսելու,
Հասկանալու կամ օգնելու, աջակցելու...
Եվ ու՞մ են պետք նպատակներն,
Եթե հենց նա ում հետ կապված
Նպատակ ես դու կառուցում,
Քո մտքի մեջ, սրտիդ խորքում՝
Հեռանում է, քեզ չի լսում,
Չի հասկանում քո խոսքերը ...Ինչու՞ մարդիկ, տխուր նստել
Ու երազել ապագայով,
Եթե դու քեզ քո ներկայում դեռ չես գտնում...
Ինչու՞ կազմել մեծ պլաններ ապագայում,
Եթե հենց նա, ով պետք էր քեզ ապագայում,
Էլ կողքիդ չի. հեռացել է.
Լքել է քեզ ու մոռացել խոստումները,
Իր խոսքերը, պատգամները...
Էլ ու՞մ է պետք քո մեծ սերը,
Եթե պետք է լոկ դու սիրես,
Իսկ նա, ով որ պեք է սիրեր սիրտդ անկեղծ՝
Լքել է քեզ...Այդ ժամանակ ինչու՞ խոսել, եթե գիտես չեն լսելու,
Կամ երազել, եթե գիտես երազանքիդ չես հասնելու...
Եվ վերջապես ինչու՞ սիրել, եթե գիտես չես սիրվելու...
Комментариев нет:
Отправить комментарий