ՄԻ ՊԱՀ ՄՏԱԾԻՐ ԻՄ ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴ

Եվ ահա նորից եկավ ժամանակ,
Երբ անհրաժեշտ է մեկ բռունցք դառնալ,
Երբ անհրաժեշտ է միախառնվել,
Ու համախմբվել ինչպես մեկ դաստակ...
Եվ մեկ ուժ դարձած կրկին մարտնչել,
Ցույց տալ այն ուժը, որը ներսում է,
Ներսում մեր սրտի և մեր հոգու մեջ,
Ոը վառվում է ոնց կրակն անշեջ...
Պետք է մարտնչել, պետք է պայքարել,
Եվ կործանողին լույս աշխարհ հանել,
Ցույց տալով նրան անհատի ուժը,
Ով պայքարում է ամբողջի համար...
Ամբողջն էլ պետք է ճիշտ համախմբվի,
Ու լոկ կոչերով չբավարարվի,
Պետք է ցույց տա իր ուժը բառերի,
Սակայն լոկ խոսքով չառաջնորդվի...
Պետք է ամբոխը իր ուժն հավաքի,
Եվ դրականը ամեն ուր սփռի,
Որ չարամիտը էլ չհամարձակվի
Եվս մեկ անգամ կարծիք թելադրի..
Դե, իմ ժողովուրդ, տես ինչ եմ ասում,
Ես Ձեզ պայքարի եմ միայն կանչում,
Եվ ցանկանում եմ, որ մեկ ուժ դարձած
Հաղթենք թշնամուն ներսում ամրացած...
Թշնամիք, ովքեր մեր ծոցից ելել,
Եվ օձի թույնն են մեզ հրամցրել,
Կարծելով, թե մենք հլու հնազանդ
Պետք է ենթարկվենք, ստրուկի նմանվենք...
Բայց այդպիս±ին է մեր ցանկությունը,
Մեր երազանքը հեն դա± է եղել...
Ապրել բյուր դարեր լոկ հպարտությամբ,
Բայց մեռնել վերջում ստրուկի կերպարով...
Մի պահ մտածիր իմ հայ ժողովուրդ...