Սի´րտ իմ, բա´վ է այսքան կարոտել,
Մե՜ղք է
խեղճ հոգիս, էլ չի´ դիմանում,
Բա´վ է երազել
չիրականացող երազների շուրջ,
Հասկացի´ր
խնդրում եմ, բա´վ է վերջապես…
Բավական
է լոկ կարոտով ապրել,
Հին երազներում
նոր սեր որոնել,
Անցած հուշերում
նոր երջանկություն՝
Ապագայում
էլ փրկություն փնտրել…
Բա´վ է արդեն,
խնդրու՜մ եմ, սպասի´ր,
Սպասիր մինչ
հոգուս վերքերը բուժվեն,
Էլ մի կարոտիր,
պետք չէ, հասկացիր,
Ինձ անվերջ տանջվե՜լ, տանջվե՜լ մի´ ստիպիր…
Վերջ դիր
կարոտին, թող հանգիստ ապրեմ,
Թող նոր
կյանք սկսեմ, լի սպասումներով,
Կյանքիս
վերջ մի´ դիր զուր երազելով,
Լոկ երազանքով
ապրել մի´ ստիպիր…
Երազներո՜վ
չէ… Կարոտո´վ անսպառ…
Տխուր է
ապրել լոկ կարոտելով,
Բա´վ է,
հասկացի´ր… էլ չկարոտես,
Հիշիր միշտ
մի բան, կարոտն էլ կարծես սիրո նման է.
Թե դու սիրում
ես, իսկ քեզ չեն սիրում,
Դու կարոտում
ես, քեզ չեն կարոտում, զուր տանջում ես քեզ,
Գոյատևում
ես մենատանջանքով,
Ու ապրում
միան հուշ-երազներով՝ ներկան մոռացած….
Комментариев нет:
Отправить комментарий