Երջանկության բանալին

Մի օր ծերունի իմաստունի է մոտենում իր աշակերտներից մեկը և հարցնում է.

- Իսկ ո՞րն է Ձեր երջանկության գաղտնիքը, ո՞րն է այն բանալին, որով դուք բացել եք երջանկության դարպասները: Կիսվեք մեզ հետ և հնարավոր է, որ մենք նույնպես կարողանանք գտնել մեր երջանկությունը …

Իմաստունը պատասխանում է.

- Ոչ, չեմ ասի, ես ոչ-ոքի երբեք նման գաղտնիք չեմ վստահում:

Աշակերտը զարմանում է, մտածելով, թե իմաստունն արդեն ծերացել և ժլատ է դարձել:

Սակայն շարունակում է իր հարցերը:

- Իսկ ի՞նչն է պատճառը, որ չեք ցանկանում սովորեցնել մեզ ինչպես լինել անսահման երջանիկ, ինչպես դուք:

Իմաստունը պատասխանում է.

- Զավակս, ես քեզ երբեք չեմ կարող սովորեցնել ինչպս դառնալ երջանիկ, քանի որ ես քո կյանքով չեմ ապրում: Ես ապրում եմ իմ կյանքով ու գիտեմ իմ կյանքի երջանկության գաղտնիքը: Դա իմ կյանքն է, ու քեզ այն ոչինչ չի տա: Դու պետք էսովորես ապրել քո կյանքով, հանգիստ թողնելով դիմացդ կանգնածինը: Չի կարող լինել այնպես, որ իմ երջանկությանճանապարհը հասանելի ու հետաքրքիր լինի քեզ:

Դու սովորիր ապրել քո կյանքը յուրովի, անցիր քեզ հասանելի ճանապարհը, յուրովի գտիր խոչընդոտները հաղթահարելու ուղղիները ինքնուրույն գտիր, մի փորձիր ուրիշի երջանկության միջոցով կամ ուրիշի երջանկության գաղտնիքն իմանալով կառուցել քո երջանկությունը: Դա քոնը չէ, ստեղծիր քոնը և ապրի քոնը ստեղծելով,

Քանի որ դու ի կյանքով չես ապրում ու իմ կյանքում թաքնված չի քո երջանկությունը:

Հ.Գ. Ինչ եմ ուզում ասել.

- Բավական է դիմացինի կյանքում փնտրեք Ձեր սեփական երջանկությունը, ստեղծեք Ձեր կյանքը և կհասկանաք սեփական երջանկության համը…