Պատմվածքը խմբագրեց Արմեն Մխեյանը
Երեկո էր: Աշնանային
մի գեղեցիկ երեկո: Երկնքից մեղմ անձրև էր թափվում: Ամեն ինչ շատ գեղեցիկ եր ու հիանալի:
Արմենն ու Անին ինչպես միշտ զրուցում էին, զրուցում էին ամեն ինչից: Եվ ամենակարևորն
այն էր, որ երկուսին Էլ հետաքրքիր էր զրույցը և ոչինչ
չէր կարող խանգարել: Եվ չէր էլ խանգարում:
Արմենն ու Անին շատ
կարճ ժամանակ էր ինչ ծանոթացել էին, սակայն
այդ կարճ ժամանակահատվածում հասցրել էին մտերմանալ այնքան, որ կարծես երկար տարիների պատմություն ունեն թողած անցյալում: Սակայն
դա այդպես չէր...
Նրանք ծանոթացել էին շատ պատահաբար՝ գրադարանում, բայց դրանից հետո ոչ մի կերպ չէր ստացվում կրկին հանդիպել: Այդ հանդիպմանը խանգարում էր ինքը` մեծն Ժամանակը: Բայց Արմենը հույսը չԷր կորցնում, անդադար փնտրում
էր մի առիթ` Անիին իրական կյանքում ևս մեկ անգամ տեսնելու համար: Բայց միևնույնն է չէր ստացվում կամ իրեն էր ինչ-որ
բան խանգարում, կամ Անիին: Արմենին այդ հանգամանքը նյարդայնացնում էր, քանի որ իրենք
կարողանում էին առանց խոչընդոտների շփվել, սակայն ժամանակը նրանց հանդիպել թույլ չէր տալիս ...
