ՀԱՎԱՏԱ

Բոլոր այն բառերը որ ասել եմ քեզ,
Հավատա անկեղծ են, ծնված իմ սրտից,
Բոլոր այն բառերը, որ ասել եմ քեզ,
Հավատա անկեղծ են` իմ հոգու խորքից...
Եվ ակնթարթները ջերմությամբ լցված,
Կողքիդ անցկացրած, օրհնություն դարձած,
Այրում են հիմա սիրտս ու հոգիս,
Կարոտ ասվածի պատճառով անսանձ...
Եվ հիմա կարծես, երբ հեռու ես դու,
Խոսքերն այդ այրում են, տանջում են անվերջ,
Նորից քեզ տեսնելու տենչը անսահման
Վառել է սրտումս մի կրակ անշեջ...
Տուր ինձ գեթ մեկ շանս կոխքիդ լինելու,
Սրտիս ողջ սերը քեզ նվիրելու,
Հավատա, խնդրում եմ խոսքերին իմ այս,
Խոսքեր իմ հոգուց, իմ սրտից ցնված...