Ամեն առավոտ աչքս բացելիս,
Իմ բաժին կարոտն եմ անդադար խեղդում
Եվ քո անարատ օդն եմ փափագում
Գագաթիդ կանգնած անընդհատ շնչել,
Քո գիրկը բերող ճամփան եմ փնտրում,
Լուռ երազելով քո գրկում ննջել...
Քնել, արթնանալ քո վեհ լանջերին,
Գագաթդ դարձնել իմ փառքի ճամփան,
Եվ վերականգնել արդարությունը,
Որ քո պատկերին կարոտ չմնամ...
Ուզում եմ պառկել քո վեհ փեշերին,
Որ միաձուլվեմ հող ու քարերիդ,
Դառնալ մասնիկը անսանձ բնության,
Դառնալ մասնիկը անցած դարերիդ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий