ԵՎ ԼՈՒՌ ՀԵՌԱՑԱՐ

Մի անկեղծ սիրով ես քեզ սիրեցի,
Դու իմ սիրո մեջ կեղծիքը գտար,
Որն իրականում այնտեղ չկար...
Մի անկեղծ սիրով կյանքս նվիրեցի,
Դու հանկարծ գտար այն չնվիրածը,
Որն իրականում գոյություն չուներ...
Դու տեսար իմ մեջ ինչ-որ օտարի,
Ով իրականում գոյություն չուներ,
Բայց դու դա գտար...
Դու գտար իմ մեջ ինչ-որ սառնություն,
Կեղծ ինչ-որ զգացում,
Որն իրականում խաբկանք էր հարկավ...
Չկար նման բան և չէր էլ կարող
Գոյություն ունենալ իրականում,
Քանզի անկեղծ էր ինձ մոտ ամեն բան...
Իմ սիրով անկեղծ աշխարհ ստեղծեցի,
Եվ նվիրեցի քեզ անմնացորդ...
Ես նվիրվեցի անմնացորդ...
Սակայն դու մեկ է դա չհասկացար,
Շարունակ փնտրեցիր ինչ-որ մի կեղծիք,
Բայց չհասկացար՝ նման բան չկա...
Ես կյանքս, սերս սիրտս ու հոգիս
Անմնացորդ վերցրեցի՝ քեզ նվիրեցի...
Դու դա չհասկացար, չգնահատեցիր...
Եվ լուռ հեռացար...